สวัสดีค่ะ พอดีไปเจอเรื่องน่าสนใจในเว็บฝรั่งมา เลยเรียบเรียงแปลมาให้ทุกคนได้อ่านกันค่ะ
คาลวิน เกรแฮม
....Calvin Graham คือวีรบุรุษสงครามที่อายุน้อยที่สุดในปฏิบัติการที่ ฟิลาเดลเฟีย ปี 1942 ตอนนั้น คาลวิน มีอายุเพียง 12 ปีเท่านั้น
....คาลวินเกิดในปี 1930 ในขณะที่มีอายุได้ 11 ปี คาลวิน เรียนเกรดหกอยู่ที่โรงเรียนครอกเกตต์ เท็กซัส เขาอาศัยอยู่กับพ่อเลี้ยงและพี่น้องอีก 7 คน คาลวินและพี่ชายตัดสินใจย้ายออกมาเช่าบ้านอยู่เอง โดยคาลวินหาอาชีพเสริมทำด้วยการเป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ แม่ของคาลวินจะเเวะเวียนมาเยี่ยมเขาบ้างเป็นครั้งคราว ในช่วงที่ใกล้ปิดภาคการศึกษานั้น เป็นช่วงภาวะสงคราม ซึ่งจากการที่ทำงานเป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ ทำให้คาลวินได้รู้รายละเอียดและข่าวสารเกี่ยวกับสงครามมากมาย
...."ผมไม่ชอบที่ฮิตเลอร์เป็นผู้เริ่มสงครามในครั้งนี้” คาลวินบอกกับผู้สื่อข่าวในภายหลัง หลังจากที่สงครามครั้งนี้ทำให้ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นทหารอาสาของเขาบางคนต้องเสียชีวิตลงในสนามรบ คาลวินกล่าวต่อว่า “ในสมัยนั้นหากคุณต้องการเข้าร่วมสงคราม คุณต้องมีอายุ 16 ปีหากผู้ปกครองเซ็นยินยอม แต่จริงๆแล้วทางการต้องการเด็กอายุ 17 ปีขึ้นไป” แต่คาลวินทนรอจนถึงห้าปีไม่ไหว เขาพยายามทำให้ตัวเองดูมีอายุ ไม่ว่าจะเป็นทรงผมหรือการแต่งตัว โดยมีการวางแผนปลอมแปลงลายเซ็นของแม่ในการยินยอมให้เขาไปเป็นทหาร(เพื่อนปลอมให้) และขโมยตราประทับของทนายความจากโรงแรมในพื้นที่แถวนั้น จากนั้นก็รอเข้ากรมด้วยใจที่มุ่งมั่น
....ด้วยความสูงเพียง 155 ซม. และน้ำหนัก 125 ปอนด์ อาจจะไม่สมจริงนักในการสมัครทหาร เขาจึงขโมยชุดทหารของพี่ชายมาใส่ และฝึกพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำดูขึงขัง สิ่งที่เขากังวลไม่ใช่การที่เจ้าหน้าที่จะจับได้เรื่องลายเซ็นปลอม แต่เขากลัวหมอฟันที่ตรวจสุขภาพฟันมากกว่า หมอฟันตรวจเขาและบอกว่าเขาอายุเพียง 12 ปี จากฟันของเขา แต่เขาก็ยืนกรานว่าอายุ 17 ปี โดยมีเด็กชายข้างหน้าเขาอีก 2 คนที่อายุ 15-16 ปี แต่หมอฟันก็ปล่อยให้พวกเขาเข้าร่วมกองทัพ เพราะตอนนั้นกองทัพกำลังต้องการคน
....คาลวินโกหกแม่ว่าเขาจะไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัด แต่ความจริงแล้วคือเขาลาออกจากโรงเรียนตอนอยู่เกรด7 และเดินทางไปยังซานดิเอโก เพื่อเข้าร่วมการฝึกรบขั้นพื้นฐาน คาลวินกล่าวว่าผู้ฝึกสอนบางคนก็รู้ว่าเขาอายุยังไม่ถึง 17 ปี แต่เขาก็ยังคงต้องฝึกทุกๆอย่างเหมือนอย่างผู้ใหญ่
เรือ เซาท์ ดาโกต้า
....คาลวินได้ร่วมรบบนเรือ เซาท์ ดาโกต้า เขายิงปืนขึ้นไปในอากาศ แม้ว่าจะเห็นเป้าหมายไม่ชัดเจนก็ตาม เรือรบญี่ปุ่นก็พยายามยิงสวนหวังจะจมเรือรบอเมริกาให้ได้ หลังจากนั้นเรือ เซาท์ ดาโกต้า ได้จอดพักที่เพิร์ล ฮาร์เบอร์ และได้รับการซ่อมแซมที่อ่าวนี้ มีทหารบาดเจ็บไม่ต่ำกว่า 50 คน คาลวินบาดเจ็บเล็กน้อย และเขากลายเป็นทหารเรือที่อายุน้อยที่สุดของอเมริกา
....ต่อมาในเย็นวันเดียวกัน เรือรบญี่ปุ่น 8 ลำได้บุกโจมตีเรือ เซาท์ ดาโกต้า ส่งผลให้คาลวินถูกยิงบริเวณปาก แต่เขาก็ยังคงช่วยเหลือเพื่อนทหารคนอื่นๆที่ถูกระเบิดหรือลูกปืน แม้ว่าปากของเขาจะมีเลือดออกมากก็ตาม “ผมถอดเข็มขัดให้กับเพื่อนๆที่เสียชีวิต และแบ่งบุหรี่ให้กับทหารที่บาดเจ็บเพื่อเป็นการปลอบขวัญเล็กๆน้อยๆ” จากนั้นเขาก็ทำแผลที่ปากของตนเองด้วยการเย็บมัน รายงานวันนั้นมีผู้เสียชีวิต 38 คน และบาดเจ็บอีกกว่า 60 คน
....ในช่วงกลางเดือนธันวาคม เรือที่เสียหายถูกส่งไปซ่อมแซมที่อู่ต่อเรือบรูคลิน คาลวินได้รับดาวกล้าหาญสีบรอนซ์สำหรับความกล้าหาญและผลงานที่ได้สร้างไว้ และยังได้รับรางวัล เพอเพิลฮาร์ดอีกด้วย แม่ของคาลวินตกใจมากที่เห็นลูกชายตัวเองผ่านทางข่าวที่ปรากฏในจอโทรทัศน์ ในข่าวได้เปิดเผยอายุที่แท้จริงของคาลวินด้วย จากนั้นคาลวินได้กลับไปที่เท็กซัสและทำงานเป็นช่างเชื่อมในโรงงาน หลังจากถูกปลดประจำการในปี ค.ศ.1943 และยังถูกเพิกถอนรางวัลที่ได้รับมาอีกด้วย
Purple Heart
....ในปี 1979 เมื่อประธานาธิบดีจิมมี่ คาร์เตอร์ ชนะการเลือกตั้ง คาลวินได้ส่งจดหมายถึงคาร์เตอร์เพื่อขอความช่วยเหลือเกี่ยวกับทางการแพทย์และทันตกรรม 10 ปีต่อมาในสมัยประธานาธิบดีโรนัลด์ เรแกน ได้ลงนามในกฎหมายอนุมัติผลประโยชน์ในกรณีผู้ได้รับความพิการให้แก่คาลวิน และในปีค.ศ.1994 คาลวินก็ได้รับรางวัลทั้งหมดที่เคยถูกปลดไปคืน เขาเสียชีวิตในปี 1992 ด้วยอาการหัวใจวาย แต่วีรกรรมทำเพื่อชาติของเขาก็ยังคงเป็นที่จดจำของผู้คนจนถึงปัจจุบัน
หลุมฝังศพของฮีโร่วัย 12 ปี
ป.ล.แก้ไขเป็นคริสตศักราชทั้งหมดแล้วนะคะ
เรื่องราวของทหารเรือที่อายุน้อยที่สุดในสงครามโลกครั้งที่สอง(12ปี)
....Calvin Graham คือวีรบุรุษสงครามที่อายุน้อยที่สุดในปฏิบัติการที่ ฟิลาเดลเฟีย ปี 1942 ตอนนั้น คาลวิน มีอายุเพียง 12 ปีเท่านั้น
....คาลวินเกิดในปี 1930 ในขณะที่มีอายุได้ 11 ปี คาลวิน เรียนเกรดหกอยู่ที่โรงเรียนครอกเกตต์ เท็กซัส เขาอาศัยอยู่กับพ่อเลี้ยงและพี่น้องอีก 7 คน คาลวินและพี่ชายตัดสินใจย้ายออกมาเช่าบ้านอยู่เอง โดยคาลวินหาอาชีพเสริมทำด้วยการเป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ แม่ของคาลวินจะเเวะเวียนมาเยี่ยมเขาบ้างเป็นครั้งคราว ในช่วงที่ใกล้ปิดภาคการศึกษานั้น เป็นช่วงภาวะสงคราม ซึ่งจากการที่ทำงานเป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ ทำให้คาลวินได้รู้รายละเอียดและข่าวสารเกี่ยวกับสงครามมากมาย
...."ผมไม่ชอบที่ฮิตเลอร์เป็นผู้เริ่มสงครามในครั้งนี้” คาลวินบอกกับผู้สื่อข่าวในภายหลัง หลังจากที่สงครามครั้งนี้ทำให้ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นทหารอาสาของเขาบางคนต้องเสียชีวิตลงในสนามรบ คาลวินกล่าวต่อว่า “ในสมัยนั้นหากคุณต้องการเข้าร่วมสงคราม คุณต้องมีอายุ 16 ปีหากผู้ปกครองเซ็นยินยอม แต่จริงๆแล้วทางการต้องการเด็กอายุ 17 ปีขึ้นไป” แต่คาลวินทนรอจนถึงห้าปีไม่ไหว เขาพยายามทำให้ตัวเองดูมีอายุ ไม่ว่าจะเป็นทรงผมหรือการแต่งตัว โดยมีการวางแผนปลอมแปลงลายเซ็นของแม่ในการยินยอมให้เขาไปเป็นทหาร(เพื่อนปลอมให้) และขโมยตราประทับของทนายความจากโรงแรมในพื้นที่แถวนั้น จากนั้นก็รอเข้ากรมด้วยใจที่มุ่งมั่น
....ด้วยความสูงเพียง 155 ซม. และน้ำหนัก 125 ปอนด์ อาจจะไม่สมจริงนักในการสมัครทหาร เขาจึงขโมยชุดทหารของพี่ชายมาใส่ และฝึกพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำดูขึงขัง สิ่งที่เขากังวลไม่ใช่การที่เจ้าหน้าที่จะจับได้เรื่องลายเซ็นปลอม แต่เขากลัวหมอฟันที่ตรวจสุขภาพฟันมากกว่า หมอฟันตรวจเขาและบอกว่าเขาอายุเพียง 12 ปี จากฟันของเขา แต่เขาก็ยืนกรานว่าอายุ 17 ปี โดยมีเด็กชายข้างหน้าเขาอีก 2 คนที่อายุ 15-16 ปี แต่หมอฟันก็ปล่อยให้พวกเขาเข้าร่วมกองทัพ เพราะตอนนั้นกองทัพกำลังต้องการคน
....คาลวินโกหกแม่ว่าเขาจะไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัด แต่ความจริงแล้วคือเขาลาออกจากโรงเรียนตอนอยู่เกรด7 และเดินทางไปยังซานดิเอโก เพื่อเข้าร่วมการฝึกรบขั้นพื้นฐาน คาลวินกล่าวว่าผู้ฝึกสอนบางคนก็รู้ว่าเขาอายุยังไม่ถึง 17 ปี แต่เขาก็ยังคงต้องฝึกทุกๆอย่างเหมือนอย่างผู้ใหญ่
....คาลวินได้ร่วมรบบนเรือ เซาท์ ดาโกต้า เขายิงปืนขึ้นไปในอากาศ แม้ว่าจะเห็นเป้าหมายไม่ชัดเจนก็ตาม เรือรบญี่ปุ่นก็พยายามยิงสวนหวังจะจมเรือรบอเมริกาให้ได้ หลังจากนั้นเรือ เซาท์ ดาโกต้า ได้จอดพักที่เพิร์ล ฮาร์เบอร์ และได้รับการซ่อมแซมที่อ่าวนี้ มีทหารบาดเจ็บไม่ต่ำกว่า 50 คน คาลวินบาดเจ็บเล็กน้อย และเขากลายเป็นทหารเรือที่อายุน้อยที่สุดของอเมริกา
....ต่อมาในเย็นวันเดียวกัน เรือรบญี่ปุ่น 8 ลำได้บุกโจมตีเรือ เซาท์ ดาโกต้า ส่งผลให้คาลวินถูกยิงบริเวณปาก แต่เขาก็ยังคงช่วยเหลือเพื่อนทหารคนอื่นๆที่ถูกระเบิดหรือลูกปืน แม้ว่าปากของเขาจะมีเลือดออกมากก็ตาม “ผมถอดเข็มขัดให้กับเพื่อนๆที่เสียชีวิต และแบ่งบุหรี่ให้กับทหารที่บาดเจ็บเพื่อเป็นการปลอบขวัญเล็กๆน้อยๆ” จากนั้นเขาก็ทำแผลที่ปากของตนเองด้วยการเย็บมัน รายงานวันนั้นมีผู้เสียชีวิต 38 คน และบาดเจ็บอีกกว่า 60 คน
....ในช่วงกลางเดือนธันวาคม เรือที่เสียหายถูกส่งไปซ่อมแซมที่อู่ต่อเรือบรูคลิน คาลวินได้รับดาวกล้าหาญสีบรอนซ์สำหรับความกล้าหาญและผลงานที่ได้สร้างไว้ และยังได้รับรางวัล เพอเพิลฮาร์ดอีกด้วย แม่ของคาลวินตกใจมากที่เห็นลูกชายตัวเองผ่านทางข่าวที่ปรากฏในจอโทรทัศน์ ในข่าวได้เปิดเผยอายุที่แท้จริงของคาลวินด้วย จากนั้นคาลวินได้กลับไปที่เท็กซัสและทำงานเป็นช่างเชื่อมในโรงงาน หลังจากถูกปลดประจำการในปี ค.ศ.1943 และยังถูกเพิกถอนรางวัลที่ได้รับมาอีกด้วย
....ในปี 1979 เมื่อประธานาธิบดีจิมมี่ คาร์เตอร์ ชนะการเลือกตั้ง คาลวินได้ส่งจดหมายถึงคาร์เตอร์เพื่อขอความช่วยเหลือเกี่ยวกับทางการแพทย์และทันตกรรม 10 ปีต่อมาในสมัยประธานาธิบดีโรนัลด์ เรแกน ได้ลงนามในกฎหมายอนุมัติผลประโยชน์ในกรณีผู้ได้รับความพิการให้แก่คาลวิน และในปีค.ศ.1994 คาลวินก็ได้รับรางวัลทั้งหมดที่เคยถูกปลดไปคืน เขาเสียชีวิตในปี 1992 ด้วยอาการหัวใจวาย แต่วีรกรรมทำเพื่อชาติของเขาก็ยังคงเป็นที่จดจำของผู้คนจนถึงปัจจุบัน
ป.ล.แก้ไขเป็นคริสตศักราชทั้งหมดแล้วนะคะ